Legorigs

Uitgebracht tussen:
1974-?: MACK Cruiseliner

Bouwperiode gedurende 2004-2022. Voor het eerst te zien op de Mackdag 2019 in Amsterdam. De veetrailer werd in 2022 afgerond.

De film Convoy die in 1978 uit werd gebracht leverde een iconisch stel trucks op. De hoofdrol werd ingevuld door een zwarte Mack R700 van “Rubber Duck”, maar daarnaast figureerden nog een aantal trucks in even iconische bijrollen. Zo ook de fraaie Mack Cruiseliner van Paulie Haulin met de naam “Love machine” maar in de film omgedoopt naar “Pig Pen”. Ik heb me al eens gewaagd aan de zwarte Mack, maar bijna gelijktijdig bleek Anders Gaasedal daar al ver gevorderd mee te zijn. Ik heb de lading zwarte Lego toen gebruikt om de Ultraliner te maken.

Het nam niet weg dat ik iets met Convoy wilde doen en leek “Pig Pen” mij de meest uitdagende optie, waarbij de uitdaging met name zat in de beschikbaarheid van de onderdelen die Lego in de kleur dark  purple heeft uitgebracht. Om dat goed uit te vogelen heb ik op basis van de rode Cruiseliner in Leocad een digitale versie gemaakt en deze omgezet in de beoogde kleur. Met de onderdelenlijst die ik uit Leocad kon exporteren en als boodschappenlijstje binnen Bricklink kon importeren, kon ik met het verzamelen beginnen. Grootste uitdaging bleek toen het 1×1 plaatje met nopje, deze was erg schaars en daardoor flink aan de prijs maar ook rijkelijk gebruikt in mijn ontwerp. Dit vroeg wat aanpaswerk en waar kon heb ik de 1×1 vervangen.

De cabine en het chassis kwamen tot stand. Waar nodig verchroomd Lego en dan wordt het een steeds fraaier model. De cabine kon weer deels uit elkaar doordat het motorblok de nodige ruimte onder de cabine in ging nemen. De constructie van de motortunnel moest dus anders. Dat was het laatste constructie werk. Als kers op de taart nog fraai stickerwerk door JaapTechnic die mijn geprinte tijdelijke belijning gaat vervangen.

De veetrailer gaf weer heel andere uitdagingen. Ten eerst zijn grootte, toch al snel een dikke meter lang. Dan heb je nog de open structuur en het moet niet lomp worden. Lang leve Leocad. Ik heb een aantal ontwerpen digitaal uitgetest en uiteindelijk op een uitvoering gekomen die technisch haalbaar was en fraai oogt. In Leocad iets ontwerpen maakt alles mogelijk, maar het zegt dan nog niets over hoe dat in het echt uitpakt. Hoewel het ontwerp fragiel lijkt, is het toch verrassend stevig.

Uitgebracht tussen:
1982-1990

Bouwperiode 2015 – 2016. Voor  het eerst te zien op de Modelshow Europe 2016 in Ede.

Eerder heb ik mij gestort op de bouw van een MACK Ultraliner. Een Mack met een onmiskenbaar gezicht. Zoals gezegd een Mack met een eigen smoel en gelijk een uitdaging dat goed te krijgen in Lego. Officieel is het een Mack van het type MH 613. Het origineel dat model stond was er één van het bouwjaar 1986 en heeft een treingewicht van 50 ton. De motor is een Mack V8, type E9-500. Het betreft een Magnum uitvoering met een wielbasis van 4,90 meter. Het 20 ton tandemstel is luchtgeveerd. De vooras van het origineel is inmiddels vervangen door een 9 tons as, omdat er een 55 ton/meter HMF hydraulische laadkraan opgebouwd is en rijdt bij de firma RECO.

Binnen het clubje waar ik al wat jaren mee op allerlei shows sta, is het idee ontstaan om in schaal 1:16 een rijdende truck te bouwen. Ik had al snel, op basis van een MACK Ultraliner een cabine gebouwd. Na de zwarte in 1:13, nu dus een Miniliner in 1:16, waarbij ik de kleurstelling van van RECO wat heb gevolgd. Voor de besturing van stuur en aandrijving maken we gebruik van een s-brick. Het voordeel daarvan is dat je deze via bluetooth en een appje via telefoon of tablet kunt besturen. 

Op eerdere shows al wat met de meer ervaren 1:16 bouwers lopen brainstormen over hoe de aandrijving en besturing gebouwd kan worden. Ingmar Spijkhoven was zo vriendelijk dit uit te werken, daar hoef je dan zelf niet zo veel moeite voor te doen. Met wat aanpassingen kon de frontstuur cabine van de Ultraliner daar op geplaatst worden. Bestelling chroom voor wat glimwerk.

De trailer komt eveneens uit de werkplaats van Ingmar. Ik heb wel zelf de kleurstelling aangepast. Het wagenpark is op de diverse shows steeds wat uitgebreider en het is best geinig om wat met zo’n Mini-liner rond te tuffen. Op de MACKdag van 2018 konden we gebruik maken van een baan van de RC-truckers. Ik heb wel ervaren dat de besturing op het scherm van de telefoon die ik gebruik, niet helemaal je van het was. Via Marktplaats heb ik een Playstation controller op de kop getikt. Die heb ik vervolgens gekoppeld aan de telefoon en kan daardoor de controller gebruiken om te rijden. Dat werkt zo goed, dat meerdere LEGO-truckers inmiddels een soortgelijke controller gebruiken.

Bij de filmpjes is de Miniliner in actie te zien.

Uitgebracht tussen:
1962-1981: Mack F serie

Bouwperiode gedurende 2018-2019. Voor het eerst te zien tijdens Modelshow Europe 2019 in Ede

Toegegeven, ik had al een F’je op mijn repertoire. De F in de jas van Overdorp staat nog steeds bij mij thuis op de plank, maar na het zien van een door WSI uitgebracht modelletje van deze Mammoth uitvoering, was ik om. Nu is het eenvoudig de “oude” F er bij te pakken en dan maar de boel doodleuk kopiëren, maar ik heb hier en daar toch de boel anders gedaan, mede omdat het wel een F is, maar er toch verschillen zitten in de uitvoering. Zo zitten er op de Overdorp rechthoekige richtingaanwijzers, op de Mammoth een setje ronde en zo zijn er nog wel wat nuances te vinden. Vooropgesteld, het grootste verschil; de F van Mammoth heeft geen hoog dak en ook de aanpassingen aan de achterkant voor een diepere cabine ontbreekt.

De cabine ging redelijk vlot. Wel moesten er wat bestellingen via Bricklink aan te pas komen om het dak een mooi gladde afwerking te geven. Waar de Overdorp nog een plat dak met noppen had (inmiddels in de loop van 2020 ook aangepast), is de Mammoth met een afgeronde dakrand en glad afgewerkt. Een setje stoelen uit de Ultraliner konden na wat aanpassingen worden gerecycled. Verder zit er een dikke bumper op met een koppeling zodat via een duw/trek stang aan de voorkant gekoppeld kan worden. Achter zit tevens een soortgelijke constructie. Onder de balastbak is ook nog een standaard schotel aanwezig. Met de nodige stickers en een chromen grill is het al met al een leuk geheel geworden.

De eerste versie die ik hier en daar al op wat show had neergezet, was toch niet helemaal naar mijn zin. Als ik ‘m naast mijn Overdorper zette, was de cabine te afwijkend en dat lag niet aan de eerder genoemde zaken, maar aan wat fouten in het kopieerwerk. Even simpel wat zaken rechttrekken bleek toch wat ingrijpender en zo heb je er toch meer werk aan en als je toch bezig bent, gelijk maar wat andere puntjes aangepakt die wel wat beter konden worden vorm gegeven. Het wordt zo wel een beter model.

Werk aan de cabine

Uitgebracht:
Sinds 1995 op de Australische markt. Sinds 2008 ook in VS.
Uitgerust met een aantal motoren waaronder de eigen 16.4 liter E9 V8, goed voor een dikke 610 pk en 2780 Nm aan koppel, goed om een slordige 200 ton te verplaatsen.

Bouwperiode gedurende 2015-2017. Voor het eerst te zien op de Mackdag 2015 in Amsterdam

Een Australische MACK Titan stond al een tijdje op mijn verlanglijstje. De Superliner had ik net zo goed in een Australisch jasje kunnen hijsen. Als je aan een Australische combinatie denkt, kom je al snel op een roadtrain, met op zijn minst een dubbele trailer met daartussen een dolly. Je komt dan al snel op 42 wielen voor een combinatie. Wielen die redelijk schaars zijn en daarmee prijzig. Ik zou een beroep kunnen op mijn eigen voorraad, maar dat zou betekenen dat ik een flinke aanslag zou moeten doen op een aantal bestaande modellen. In de tijd dat ik aan het bouwen zou zijn, had ik dan niets om te tonen, of het zou zonder wielen zijn. Ik had daarentegen wel een flinke voorraad van een slag kleinere wielen. Het was dus zoeken naar een manier om die te kunnen gebruiken. Tijdens die zoektocht kwam ik op Youtube een filmpje tegen van een Drake Swingwing. Een op het Australische continent veel gebruikt concept. Doordat het dek van een Drake verbreedt kan worden, is er ook een mooie technische uitdaging.

Een Titan met een Drake Swingwing dus. Tussen de truck en oplegger wordt vaak een dolly geplaatst, deze kon er in model ook nog wel bij. Tevens een mooi span om mijn Caterpilar scraper op te vervoeren. Het plan had dus vorm gekregen. De bouw van de Titan had de nodige voeten in de aarde, maar tijdens de Modelshow Europe begin 2016 was hij toonbaar. Motorblok ontbrak op dat moment nog, maar dat zag je aan de buitenkant niet. Ik heb er als finishing touch nog een aantal super strakke stickers op geplakt. Daarmee is de Titan wel afgerond. Ik kan mij gaan richten op de Swingwing die erachter hangt.

Uitgebracht tussen: Jaren ’80/’90
Bouwperiode gedurende 2008-2014. Voor het eerst te zien op de Mackdag 2012 in Utrecht.

Houttransporter van Pitts

De MACK CL kreeg eerst als enkel de motorkap vorm. Na weer eens een bezoek aan de MACK-dag in Utrecht kreeg ik inspiratie om de vorm van de motorkap te maken. Ik heb hem reeds in 2008 een keer meegenomen naar een Lowlug meeting. Daarna is de kap op de plank beland omdat ik nog genoeg om handen had.

In het kort even iets over de CL De CL is in basis een CH met een langer RW (Superliner 2) chassis en motorkap, daarnaast ook zwaardere assen en een configuratie die meer bedoeld is als alternatief voor het zwaardere werk. Door het aangepaste chassis kunnen ook andere motoren worden geplaatst. Te denken valt aan de E9 van MACK zelf, of voor de liefhebbers iets van CAT of Cummins. Door de langere motorruimte was ook een 10 inch langere motorkap nodig.

Ik heb uiteindelijk in 2012 de draad weer opgepakt. Op zich was het na de motorkap nog redelijk eenvoudig de cabine met interieur te bouwen. Ook het chassis komt redelijk vlot van de grond. Maar dan moeten er wat moeilijke keuzes gemaakt worden. Wat moet het ding gaan doen? In mijn zoektocht naar een passende invulling, wat betekent dat ik veel plaatjes op internet heb zitten bekijken, valt het ene na het andere idee in. Uiteindelijke interesses houden dan een aantal over. Iets van de hulpdiensten behoorde tot de mogelijkheden. Een tankwagen van de brandweer. Ik kwam ook een CL van de brandweer tegen met een dieplader erachter waar een bulldozertje op stond. Meer voor bosbranden.

Verder neigde ik naar een takelwagen. Leek me ook wel een mooi geheel. Wel verre van origineel omdat Poolse bouwer Maciej al iets dergelijks op de planken had staan. Ook Dennis Bosman was daar al door geïnspireerd geraakt met zijn Scania en later een K100, om over zijn rotaror nog maar te zwijgen. Ook Bricksonwheels had in diezelfde periode een dergelijk project afgerond.

Uiteindelijk ben ik bij houttransport terecht gekomen. De East flatbed werd omgebouwd naar een Pitts bomentrailer. Op het net vond ik een logo’tje. Deze samen met een setje kentekenplaten op de MACK geplakt en dan heb je zowaar een leuk project afgerond.

Ik heb het model bewust wat sumier gehouden. Op zo’n werkpaard vind ik allerlei toeters en bellen redelijk overbodig. Een chromen bumper en uitlaat, daar kom je niet omheen. De rest dus redelijk eenvoudig. Voor de houttrailer heb ik mij enigszins laten inspireren door de serie Swamploggers die op Discovery te zien was. De trailers zijn ook zeer simplistisch in opbouw, zonder allerlei fratsen. Robuust en dat is het.

Tijdens de diverse tentoonstellingen / beurzen waar ik mijn modellen show, is de CL zeker in trek. Op de foto helpt mijn neefje Liamm een handje.

Uitgebracht tussen:
1977-1989

Bouwperiode gedurende 2013-2016. Voor het eerst te zien bij Klassiek Oostzaan in 2014.

De MACK Superliner, voluit RW613, is ook weer zo’n icoon van deze Amerikaanse vrachtwagenfabrikant. Reeds toen ik bezig was met de Trailking dieplader combinatie, was ik
geïnspireerd geraakt een Superliner te bouwen. In aanvang dacht ik namelijk dat op de foto die de inspiratiebron voor de dieplader was, een GMC stond afgebeeld, die ik ook gebouwd
heb. Nader onderzoek wees uit dat het om een Superliner ging.

Voor mijn Superliner heb ik gekozen voor de kleurstelling van de in gelimiteerde oplage uitgebrachte Freedom Series. Een Superliner waar er in 1985 slechts 200 van geproduceerd
zijn. Eén daarvan staat na een restauratie sinds 2006 in Schijndel en is eigendom van Rene Pieterse. Deze sympathieke MACK-fan is altijd goed voor een praatje op de MACK-dag.
Tijdens de bouw mocht ik met mijn meetlintje van zijn RW de maten opnemen. Een dikke V8 zorgt voor 500 pk. Ook in dit model nagebouwd naar het origineel.

In aanvang ging de bouw wat moeizaam. De kenmerkende neus wilde maar niet de vorm krijgen die ik zocht. Het ding lag vaker uit elkaar dan in elkaar en bleek in het echt ook nog
eens taps te lopen terwijl ik er dus vanuit ging dat het geheel recht was. Daarnaast had ik een rood chassis gekozen, maar dat vond ik toch iets te gek worden. Ik was er een tijdje
klaar mee, maar hervond mijn wil om de Superliner af te gaan bouwen in plaats van af te maken. Uiteindelijk kreeg ik er toch de vorm in. Hieronder dus nog een foto uit de foute
fase.

Voor dit model heb ik het nodige aan Lego laten verchromen. Zowel in een glimmende als in een mat finish. Het is echt chroom, zoals we dat ook kennen van de keukenkraan. Een heel
dun laagje dat de LEGO bedekt. Dit laagje maakt dat alles wel wat strakker in elkaar past, maar wonderwel niet al te veel problemen bij het bouwen. Dit samen met de nodige in eigen
ontwerp naar het origineel gemaakte decals, maakt het een super Superliner. De Trailking dieplader waar ik in het begin naar verwees, is in 2014 ontmanteld, maar ik verzin wel wat
anders voor achter dit bakbeest.

Uitgebracht tussen:
1962-1981: Mack F serie

Bouwperiode gedurende 2009-2013. Voor het eerst te zien op een besloten meeting van Lowlug in Wijk bij Duurstede 2009.

Als bouwer zoek je naar uitdagingen in een model. Die zijn er genoeg in de F Mack. Geïnspireerd door de rij F’ jes die op de jaarlijkse Mackdag te zien zijn, leek het mij een leuk model om
te bouwen. In de loop der jaren dat ik met mijn modellen dit evenement bezoek heb ik leuk contact opgebouwd met een aantal heren die een dergelijke truck bezitten. Dus de F die Rene Pieterse
toen nog op zijn naam had staan, mocht ik van binnen en buiten op de plaat zetten. In het boek “De historie van Mack trucks in Nederland” van F Mack bezitter Gerlof Buurman vond ik
nog meer details. De diversiteit maakt de keuze niet eenvoudig. Uiteindelijk heb ik gekozen voor de kleuren van de ooit in het Noord Hollandse IJmuiden gevestigde Overdorp. Hoewel
niet het enige bedrijf dat met Mack reed, maar geldt voor mij toch wel als de firma met de oer F van Nederland en ook nog eens bij mijn woonplaats in de buurt.

De vorm van de cabine zorgt voor de uitdaging. Diverse randen en breedtes vraagt het nodige van de Lego-bouwer. Ook details als bijvoorbeeld de spijltjes in de grill, wat niet zo
heel erg opvalt, vergen creatieve oplossingen. De versnellingspook steekt vanuit de motorruimte de cabine in en het front is verticaal opgebouwd, de bekende nopjes van Lego wijzen
dus naar voren, in plaats van omhoog. In Lego-jargon is dat SNOT. Onder de cabine ligt een ENDT676 motorblok, of eigenlijk de ETAB676 wat de Europese uitvoering is, die meer
vermogen heeft dan zijn Amerikaanse versie (bron: Buurman, “De historie van Mack trucks in Nederland”).

Op de foto o.a. te zien met een bietentrailer die ik van bouwer Dennis Bosman op de schotel mocht lenen. We wisselen wel vaker zaken uit.

Aanvankelijk waren de velgen in een grijze uitvoering, tot ik ontdekte dat er passende exemplaren in de donker rode kleur bestonden, wat meer overeenkwam met het origineel. Toen ik
toch op dreef was de wielen te voorzien van meer details, heb ik deze gelijk in een Trilex uitvoering gemaakt. Waar ik naar mijn idee het meeste werk aan heb gehad, is de
belettering. Na veel pixels drukken in GIMP, zonder succes overigens, zoeken naar lettertypes die in de buurt komen, is de belettering toch eindelijk naar wens geworden. Het
kenteken heb ik overgenomen van de Mack van eerder genoemde heer Buurman. Inmiddels is zijn F (onderstaande foto) volledig gerestaureerd en ziet er fantastisch uit. Er is nu ook zelfs
een complete Overdorp Mack in gerestaureerde staat. Ik heb daar een apart stukje over geschreven. Op een evenement waar het gerestaureerde exemplaar samen met mijn model te zien waren, kreeg ik ook opmerkingen van voormalig chauffeurs. Allen laaiend enthousiast. Wel kreeg ik de opmerking dat de daklichten, mijn vrije interpretatie, bij Overdorp niet op de auto’s te vinden waren. Ik heb ze inmiddels weggelaten.

Caterpillar 621F Scraper
Uitgebracht tussen:
1993-2000
Bouwperiode gedurende 2008-. Voor het eerst te zien op de Modelshow Europe 2009 in Ede.

Ik was al een tijd aan het dubben over een gepaste lading voor de dieplader-combi die ik had staan. Mijn interesse is uiteindelijk gewekt door een Caterpillar scraper, een grondverzetmachine die je in Nederland niet zo snel tegen het lijf loopt (dat laatste is in de letterlijke zin ook zeker af te raden). Een dergelijk gevaarte weegt zo’n dikke 50 ton en heeft een zeer imposant voorkomen. Met dit voorkomen zou het zeker niet misstaan op mijn dieplader.

Een strooptocht over internet naar allerhande foto’s en informatie volgt dan doorgaans na het aanvankelijke idee. In 2007 begon deze zoektocht en zo groeit in de loop van tijd de map met foto’s. Ik kon ook nog een brochure aanschaffen waar informatie en afmetingen in te vinden waren, een gouden vondst. Na een blik in mijn bak met gele Lego ben ik maar eens voorzichtig begonnen met de deur van de cabine en al snel was de cabine zelf een feit.

De scraper valt op omdat hij op indrukwekkende banden staat. In deze indrukwekkende maat, maakt Lego ze niet. In het echt zie je ze wel zonder wielen op transport, maar het blijft dan toch een mager geheel. Een diameter van 14 centimeter; een ware hersenbreker. Op een modelbouwbeurs kwam ik wel een producent van massief rubber wielen tegen die wel wielen op maat kon maken. Dik € 65,- per wiel klonk niet echt aantrekkelijk. De uiteindelijke oplossing is in zijn simpelheid een eenvoud briljant, al zeg ik het zelf zonder al te veel bescheidenheid. Na wat gepuzzel met wat plates kreeg ik de vorm deels goed. Na een kwart wiel was ik door mijn voorraad Lego heen. Ik heb daarop contact opgenomen met Barman, een actief lid van het Lowlug-forum waar ik goede contacten mee onderhoud. Barman is zeer bedreven in het digitaal tekenen van oplossingen in Lego. Ik heb hem mijn idee voorgelegd waarop hij enthousiast dezelfde dag nog een tekening van mijn ontwerp had gemaakt en deze verder zelf nog enige aankleding heeft gegeven. Een mooie samenwerking dus. Mijn idee moest technisch haalbaar zijn. Na een flinke bestelling geplaatst te hebben, per wiel zijn al zo’n 120 onderdelen nog, en na een avondje zere duimen drukken, had ik dan vier mega wielen. Geplaatst bij het stukje cabine dat ik al had was dit een mooie stimulans om door te gaan.

In grove lijnen begint de scraper dan al aardig vorm te krijgen. Omdat het een enorm gevaarte is met de nodige technische uitdagingen, vordert de bouw langzaam.

Met pneumatische cylinders kan de bowl nu zakken (en weer omhoog natuurlijk). Al met al vraagt het wel veel van de Lego maar het bood perspectief om op voort te gaan. Ik heb de achterkant van de scraper verder voorzien van wat meer aankleding. Tevens is het mogelijk de schuif, zoals ik het maar even noem, om de bak leeg te maken te bedienen. Het geheel schuift dan netjes naar voren en kan gelukkig ook weer terug. Voor een oplossing om het schort te openen had ik nog wat denkwerk nodig. De kleine pneumatische cilinder past wel in de arm, maar heeft niet genoeg kracht om de arm met schort te openen. In een door VictorB geschoten filmpje (klik hier)is de ingebouwde functionaliteit goed te zien.

Ik kan zeggen dat 2016 een goed jaar voor dit project is gebleken. Ik heb meer informatie over de opbouw van het frame en de motor aan de voorzijde kunnen vinden. Ook heeft LEGO nieuwe pneumatische cilinders uitgebracht. Mooie slanke en vooral lange versies. Ik heb er twee aangeschaft en aangebracht zonder bedoeling deze werkend te krijgen. Na tests is namelijk gebleken dat er heel wat kracht vrij komt die de LEGO alle kanten op drukt. Vooralsnog heb ik geen fraaie oplossing gevonden om dit stevig en vooral niet lomp uit te voeren. Ook wist ik door een nieuw ontwerp van de hals meer ruimte te creëeren voor een cylinder die de arm omhoog drukt waar het schort aan bevestigd is. Dat is dus ook opgelost.

Rest mij nog het geheel te voorzien van details, heel veel details. Er zit nog geen motorblok in, er dient nog een brandstoftank geplaatst te worden. Ook zint de opbouw van de cabine met nog niet, plus daar moet nog een interieur in.

Uitgebracht tussen:
1982-1990

Bouwperiode gedurende 2005-2006. Voor  het eerst te zien op de Mackdag 2006 in Utrecht.

Foto: Dennis Bosman

Foto: Dennis Bosman

Na een bezoek aan de Mackdag heb ik in 2005 de knoop serieus doorgehakt en mij gestort op de bouw van een MACK Ultraliner. Een Mack met een onmiskenbaar gezicht. Zoals gezegd een Mack met een eigen smoel en gelijk een uitdaging dat goed te krijgen in Lego. Officieel is het een Mack van het type MH 613. Het origineel dat model stond was er één van het bouwjaar 1986 en heeft een treingewicht van 50 ton. De motor is een Mack V8, type E9-500. Het betreft een Magnum uitvoering met een wielbasis van 4,90 meter. Het 20 ton tandemstel is luchtgeveerd. De vooras van het origineel is inmiddels vervangen door een 9 tons as, omdat er een 55 ton/meter HMF hydraulische laadkraan opgebouwd is en rijdt bij de firma RECO.

Eigenlijk was dit model, zelfs met het bestellen van sommige onderdelen meegeteld redelijk snel afgebouwd. Het voordeel was dat ik in 2005 op de Mack en Speciaal Transport dag in Utrecht een mooie reeks foto’s heb kunnen maken. Aan het einde van de dag was één zwarte Ultraliner blijven staan zodat ik mooi ongestoord geheel rondom plaatjes kon schieten.

Het model is uitgerust met een volledig ingericht interrieur, deuren die open kunnen, het nodige chroom en te openen opbergvakken. Onder de cabine ligt een dikke V8, het is tenslotte een Magnum uitvoering. Ik ben gestopt met het gebruiken van Lego zuigers en cylinders. In het echt zie je die ook niet zitten als je de cabine kantelt.

Ik ben zelf zeer te spreken over dit model. Het ziet er gewoon stoer uit in dat zwart. Ik heb al een verzoek gekregen nog een Ultraliner te bouwen. Chauffeur Jaap (werkzaam bij eerder genoemde RECO) is helemaal gecharmeerd van dit model. Ik heb een poging gewaagd maar ik vond de cabine in de kleurstelling van de betreffende firma niet goed genoeg overkomen en heb daarop de boel afgeblazen. Nog een reden is dat de wielen die ik gebruik redelijk schaars zijn. Als ik de mijne dan zou verkopen, mis ik zomaar ineens 10/11 banden en velgen. Ik maak bij dit model op de achteras al wel gebruik van een nieuwer type velg, die beter te verkrijgen is. Heikel punt blijven dan nog wel de banden. Ik laat het bij de zwarte. Ik moet nog wel een keer de Magnum belettering knap laten maken. Het doet verder tot nog toe niets af aan het geheel dat deze stripes ontbreken. Bijgaande foto is genomen door Dennis Bosman. Zijn Floor semi-dieplader hangt er tijdelijk even achter. Tijdens shows wisselen we nog wel eens wat uit. Ik wissel zelf ook nog wel eens. De ene keer hangt de flatbed achter de Ultraliner, dan weer de dieplader. Een enkele keer zet ik alleen de trekker neer. Het hangt doorgaans af van de beschikbare ruimte.

In bijgaand filmpje door Gabor Szilva is de inmiddels omgebouwde versie te zien. Het geheel maakt een geweldige indruk.

Uitgebracht tussen: 1997-2003
In 1998 verkozen tot Truck van het jaar. In 2003 volgde de introductie van de DAF XF 95, waarbij “95”en “XF” andersom geschreven staan en “95” niet langer meer op de grille te zien zal zijn. Later weer opgevolgd door de 105 en 106.

Bouwperiode gedurende 2006. Voor het eerst te zien tijdens een Lowlug meeting in Goes, 2006.

Na het Amerikaanse geweld, eens een zijsprongetje gemaakt en een Europeese DAF 95 XF in de steigers gezet. Na de vingeroefeningen met de GMC en MACK durfde ik het wle aan. De reden van mijn afdwaling is dat senior in die dagen daar zijn tijd in sleet en genoot van het uitzicht, zoals hij altijd zelf zei. Ik had al eens aan mijn pa beloofd dat ik “zijn” DAF een keer zou bouwen en belofte maakt nu eenmaal schuld. Ik heb gelijk de lat hoog gelegd. Alles moet maar zoveel mogelijk op het origineel lijken. In een weekend even met senior de hele auto, van boven tot onder, van binnen naar buiten en van achter naar voren op de foto gezet.

Alles moest er dus op en aan zitten. Technisch kwam ik tot het volgende lijstje, volledig motorblok, cabine kantelbaar, te openen deuren, te openen opbergvakken, te openen grill aan de voorzijde, te openen dakluik, logo’s en nummering. Een mooie uitdaging.

Ik kwam er tijdens het bouwen al snel achter, dat in mijn voorraad blauw er sprake was van onderlinge kleurverschillen. In de loop der jaren kan het zijn dat de Lego, onder invloed van zonlicht, verkleurt. Dat zag er niet uit. Via Bricklink het nodige nieuwe spul besteld, alsmede ook een setje nieuwe wielen, ik was er redelijk doorheen geraakt. De hersenbrekers in het model bleken het kantelmechanisme voor de cabine. Naar het schijnt wordt in het echt de cabine ook nog iets opgetild alvorens deze kantelt, en het scharnierpunt voor de grill. Uiteindelijk heb ik voor beide een passende oplossing gevonden. Met de goedkeuring van senior, staat het model nu op een ereplekje in mijn showkast.